Η στροφή στην τυποποίηση των καρότων θα φέρει έσοδα

Κοστοβόρες επενδύσεις και συνδυασμό παραγωγής και τυποποίησης απαιτεί, σύμφωνα με το ρεπορτάζ της «ΥΧ», η καλλιέργεια καρότου, προκειμένου να είναι προσοδοφόρα. Ειδικότερα, ένα μικρό πλυντήριο (που απαιτείται για τον καθαρισμό πριν από τη συσκευασία) κοστίζει αρκετές χιλιάδες ευρώ, ενώ το κόστος μιας απλής παρελκόμενης μηχανής συγκομιδής μπορεί να αγγίξει τα 45.000-50.000 ευρώ.

Σύμφωνα με όσα μας εξηγούν καλλιεργητές και έμποροι, για να καλλιεργηθεί ορθά το καρότο, ο παραγωγός πρέπει να επενδύσει πρωτίστως σε μηχανήματα (σποράς και συγκομιδής) και, στη συνέχεια, σε άλλες μηχανές για τυποποίηση.

Τα περισσότερα καρότα καλλιεργούνται στη Θήβα (5.000 στρέμματα περίπου) και ακολουθεί η Εύβοια (1.500 στρέμματα), ενώ κάποιες μικροποσότητες καλλιεργούνται και σε άλλες περιοχές, όπως για παράδειγμα στη Θεσσαλονίκη.

Τα καρότα καλλιεργούνται σχεδόν όλο τον χρόνο (από τον Γενάρη μέχρι και τον Αύγουστο).
Η παραγωγή στην Ελλάδα, όπως μας διευκρινίζουν, καλύπτει την κατανάλωση, αλλά παρ’ όλα αυτά υπάρχουν και εισαγωγές φθηνών προϊόντων κυρίως από Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία, Τουρκία και Ισπανία.

«Η καλλιέργεια δεν έχει έσοδα. Χαρακτηριστικά σας αναφέρω ότι η τιμή παραγωγού σήμερα κυμαίνεται μεταξύ 25 – 30 λεπτών το κιλό, ενώ το κόστος παραγωγής είναι αυξημένο (600 ευρώ το στρέμμα), οπότε δεν μένει καν μεροκάματο. Ο μόνος τρόπος, ώστε να σου μείνει κάποιο κέρδος, είναι εκτός από παραγωγός να είσαι και συσκευαστής. Επίσης, για τα καρότα δεν υπάρχουν επιδοτήσεις, οπότε τα πράγματα είναι πιο δύσκολα σε σχέση με άλλες καλλιέργειες», αναφέρει χαρακτηριστικά στην «ΥΧ» ο έμπορος καρότου από την καροτοπαραγωγική Θήβα, Βασίλης Βιλλιώτης.

Ο ίδιος, μάλιστα, προσθέτει ότι «τόσο για τις φυτεύσεις όσο και για τη συγκομιδή απαιτείται η χρήση ανάλογων μηχανών. Αυτό αποτελεί επιπλέον έξοδο, αφού η τιμή τέτοιου είδους μηχανημάτων (παρελκόμενων και όχι αυτοκινούμενων) κυμαίνεται από τα 20.000 ευρώ (για τις μηχανές σποράς) έως 45.000 ευρώ (για τις μηχανές συγκομιδής).

Τέλος, ο Β. Βιλλιώτης τονίζει –κάτι που, όπως μας αναφέρει, αποτελεί και πάγιο αίτημα όλων των παραγωγών– ότι η πολιτεία θα πρέπει να λύσει το πρόβλημα της αδήλωτης εργασίας των εργατών γης, ώστε να μειωθεί το κόστος, αφού για παράδειγμα τα λιπάσματα είναι, ως επί το πλείστον, εισαγόμενα, οπότε και οι τιμές τους δεν μπορούν να μειωθούν εύκολα.

Χρήστος Διαμαντόπουλος