Δυναμικό come back για το εργοστάσιο της ΕΑΣ Αργολίδας

Ήταν στις τρεις το μεσημέρι της 31ης Αυγούστου 2016, όταν το εργοστάσιο ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ στη Νέα Κίο τυλιγόταν στις φλόγες και άφηνε άναυδους και σοκαρισμένους τόσο τους παραγωγούς της Αργολίδας όσο και εκατοντάδες ακόμα ανθρώπους που είχαν άμεση σχέση με το εργοστάσιο. Μέχρι εκείνη την ημέρα, οι ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ έδιναν μισθό σε 104 άτομα συνολικά. Φυσικά, η επόμενη ημέρα ήταν απολύτως… φυσιολογική.

Οι κακόβουλοι άρχισαν να διαδίδουν ότι το εργοστάσιο τελείωσε και δεν πρόκειται να ξαναστηθεί στα πόδια του. Προσπάθησαν να επηρεάσουν πελάτες και να δημιουργήσουν γκρίζα σύννεφα πάνω από μία επιχείρηση που έδειχνε να βρίσκεται σε μία διαρκή άνοδο και σιγά-σιγά να κερδίζει έδαφος στην αγορά των εξαγωγών. Χωρίς να το καταλάβει κανείς, το στοίχημα είχε μπει.

Η βιομηχανία ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ, για να συνεχίσει και να έχει προοπτική, έπρεπε να είναι σε λειτουργία μέσα σε συγκεκριμένους χρονικούς ορίζοντες. Σήμερα, με τη συμπλήρωση έξι μηνών από τη θλιβερή ημέρα, ο Γιάννης Δημάκης αποτιμά τη ζημιά, τονίζοντας ότι «ήταν 10.500 τ.μ. κτίρια, από τα οποία τα 4.000 επιδιορθώσιμα και τα υπόλοιπα καταγράφηκαν σαν ολική καταστροφή. Επίσης, ήταν πέντε γραμμές τετραπάκ και δύο γραμμές αναψυκτικών». Η φωτιά ξεσπά σε μία από τις πιο κρίσιμες στιγμές, όταν δηλαδή αρχίζουν και καρποφορούν τα αποτελέσματα των εξαγωγών και υπάρχουν πλέον χειροπιαστά παραδείγματα για την επιτυχία της προσπάθειας.

Ο διευθυντής των ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ θυμάται ότι «όταν άρχισε η κρίση το 2009 ήμασταν μία επιχείρηση με 9 εκατομμύρια τζίρο. Επιχειρήσαμε γρήγορα να αυξήσουμε τον τζίρο στην εσωτερική αγορά και μέσα από τις παρενέργειες της κρίσης, και ειδικότερα των capital controls, που ακύρωσαν όλες σχεδόν τις εισαγωγές διαφόρων ειδών χυμών, με αποτέλεσμα να κερδίσουμε εμείς αυτή την αγορά. Έτσι φτάσαμε το 2015 σε έναν τζίρο 21 εκατομμυρίων ευρώ, υπερδιπλασιάζοντας την οικονομική απόδοσή μας μέσα στην κρίση».

Εξαγωγές

Οι εξαγωγές για τις ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ άρχισαν το 2011, με πρώτη αποστολή στην Κύπρο που είναι σχετικά εύκολη στην πρόσβαση και από εκεί θα γίνει το πρώτο βήμα. Προς το τέλος του 2012, αρχίζει και οργανώνεται περισσότερο το κομμάτι των εξαγωγών και έτσι από ένα 2% που είναι στον τζίρο της εταιρείας φτάνει, το 2015, να είναι 12%-13%. Πέρυσι, οι εξαγωγές κάλυψαν το 18% του συνολικού τζίρου του εργοστασίου. Ο κ. Δημάκης μας εξηγεί ότι η στόχευση έγινε σε «περίεργες» αγορές όπως το Σουδάν, το Τσαντ, η Αγκόλα και άλλες παρόμοιες αγορές, αφού όλες αυτές υπηρετούσαν έναν σχεδιασμό που, όπως μας αποκαλύπτει, είχε τα εξής χαρακτηριστικά: Η χώρα όπου θα γίνει προσέγγιση να μην έχει τοπικό εργοστάσιο, ενώ οι ανταγωνιστές θα έχουν το ίδιο κόστος μεταφοράς, ώστε να γίνει ο ανταγωνισμός με τους ίδιους όρους.

Το αποτέλεσμα της προσπάθειας που έγινε στον τομέα των εξαγωγών ήταν να υπάρξει σοβαρή προσέγγιση της κινεζικής αγοράς, με πρόσβαση σε πέντε αξιόλογους επιχειρηματίες και δυνατότητα, εάν δεν είχε παρεμβληθεί η φωτιά, εξαγωγών τουλάχιστον 3.000 κοντέινερ.

Οι πιστοί πελάτες, το στοίχημα και η επόμενη μέρα

Η περίπτωση της Κίνας φυσικά ήταν -και είναι- μία περίπτωση από τις τόσες που έχει το πελατολόγιο των ΕΣΠΕΡΙΔΩΝ. Το βασικό στοιχείο ήταν η περιφρούρηση του τελευταίου, ώστε μέχρι να επανέλθει το εργοστάσιο στην κανονική του λειτουργία να μην δημιουργηθεί κανένα πρόβλημα. Στην αναζήτηση ενός εργοστασίου που θα έκανε την παραγωγή των προϊόντων, θα συναντήσουν από ευγενική άρνηση μέχρι την απόλυτη αδιαφορία. Το πρόβλημα θα βρει λύση στην Κύπρο, όπου λειτουργεί ένα εργοστάσιο με τη δυνατότητα να παράγει τον ίδιο τύπο κουτιού όσο το δυνατόν γρηγορότερα.

Οι πελάτες στο σύνολό τους δείχνουν την απαιτούμενη κατανόηση και έτσι, το τελευταίο στάδιο ήταν η αποτίμηση του κόστους αποκαταστάσεως και λειτουργίας του εργοστασίου. Εκείνη την χρονική στιγμή, η Τράπεζα Πειραιώς έδειξε να ανταποκρίνεται θετικά, όπως μας λέει ο κ. Δημάκης. «Το κλίμα από πλευράς της Πειραιώς ήταν θετικό, γιατί το τραγικό ήταν ότι εκείνη τη στιγμή οι ΕΣΠΕΡΙΔΕΣ χρωστούσαν 225.000 μεσοπρόθεσμα και αυτό βοηθούσε στον διάλογο με την Τράπεζα, ενώ απογοήτευε αυτούς που φρόντισαν να διαδώσουν ότι κάψαμε το εργοστάσιο γιατί χρωστούσαμε 40 εκατομμύρια ευρώ!». Εκείνη την στιγμή, δόθηκε εντολή να πληρωθούν και οι φόροι προς το κράτος, ώστε να μην υπάρξει κανένα πρόβλημα στην πορεία. Το σχέδιο ήταν να λειτουργήσει το εργοστάσιο ανεξάρτητα από τις κινήσεις των ασφαλιστικών εταιρειών και αυτό έγινε εφικτό, αφού το εργοστάσιο στην Κύπρο προχώρησε την παραγωγή, ενώ παράλληλα δημιουργήθηκαν τρία κέντρα διανομής.

Το εργοστάσιο, πλέον, μπαίνει στην τελική ευθεία και, μέχρι το τέλος του Μάρτη, όλα δείχνουν ότι θα έχει επαναλειτουργήσει. Οι μεγάλοι πελάτες στην συντριπτική τους πλειοψηφία έμειναν, και τώρα πλέον ο στόχος που μπαίνει είναι η πλήρης ανάκτηση της αγοράς και η επανάληψη της προσπάθειας για εξαγωγές.