Νοέμβριος… μήνας για λαβράκι

Κάποιες εκφράσεις δεν είναι τυχαίες και συγκεκριμένα το «έβγαλα λαβράκι» προκύπτει από τη δυσκολία στο να αλιεύσει κάποιος αυτό το… λάφυρο του βυθού. Δυσκολία που προκύπτει από την υψηλή νοημοσύνη που έχει το συγκεκριμένο αλίευμα, καθώς είναι ικανό να αντιληφθεί τον κίνδυνο (πετονιά, βαρίδι, αγκίστρι) έχοντας ως δέλεαρ ακόμα και ένα ζωντανό δόλωμα (αθερίνα, μαριδάκι, φρισσάκι, κέφαλος, καλόγρια, γαρίδα κ.ά.). Όπως λένε χαρακτηριστικά ερασιτέχνες ψαράδες στην «ΥΧ», δεν είναι λίγες οι φορές που το «ευφυέστατο» ψάρι του «χειμώνα» έχει απλώς «γρατζουνίσει» ή ακόμα και φτύσει το ζωντανό ψαράκι που έχουν χρησιμοποιήσει για δόλωμα, καθώς έχει καταλάβει ότι πρόκειται για παγίδα. Αυτό, βέβαια, όχι απλά δεν πτοεί τους… κυνηγούς του, αλλά τους πεισμώνει ακόμα περισσότερο, ώστε εν συνεχεία να υπερηφανευτούν πως έβγαλαν λαβράκι.

Πού και πότε

Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αποκαλούν το λαβράκι «ψάρι του χειμώνα», καθώς από τον Νοέμβριο και για τουλάχιστον τρεις μήνες μετά, το λαβράκι αλιεύεται παντού στις ελληνικές θάλασσες. Το λαβράκι συναντάται σε μικρά βάθη (καθώς βγαίνει και σε λιμνοθάλασσες ή παραποτάμιες περιοχές) από 20 εκατοστά έως και 2 μέτρα, όπου το λαίμαργο σαρκοφάγο ψάρι περιμένει τα υποψήφια θύματά του. Τις νυχτερινές ώρες, απαντάται και στα λιμάνια (καθώς αγαπά τα έντονα φώτα και τον κυματισμό), ενώ η καλύτερη περίοδος για την αλίευσή του είναι είτε με τη δύση είτε με την ανατολή του ηλίου. Αγαπημένο… μέρος συνάντησης του ψαρά με το υποψήφιο θήραμά του είναι και οι ρηχές ακτές με έντονο ανάγλυφο. Με εξαιρετικά κακές καιρικές συνθήκες (πολύ χαμηλές θερμοκρασίες, έντονο κυματισμό, δυνατά ρεύματα, θολό βυθό κ.ά.), ο υποψήφιος ψαράς θα αντιμετωπίσει ένα σκηνικό γεμάτο συγκινήσεις και περιπέτεια, καθώς το εν λόγω ψάρι προσπαθεί να κρυφτεί ανάμεσα στα βράχια. Επίσης, όσο πιο γρήγορα καταφέρει κανείς να βρεθεί σε μία περιοχή που μόλις πέρασε κακοκαιρία (έντονη βροχές, θαλασσοταραχή) τόσο πιο εύκολα θα συναντήσει το λαβράκι που αρχίζει και πάλι να… κόβει βόλτες.

Πώς το βγάζω

Ο πιο δημοφιλής τρόπος αλίευσης του «χειμωνιάτικου μεζέ» αποτελεί αναμφισβήτητα η συρτή από την ακτή ή αλλιώς spinning, μία μέθοδος που στην ουσία ξεκίνησε και εξελίχθηκε ειδικά για το… κυνήγι του λαβρακίου. Το spinning εφαρμόζεται σε όλες τις παράκτιες περιοχές (από λιμάνια, βράχια, λιμνοθάλασσες και εκβολές ποταμών), ενώ ο εξοπλισμός του αποτελείται από ένα δίσπαστο καλάμι (για λαβράκι μήκος 2,20 μ. έως 2,40 μ.), έναν μηχανισμό από 2.500 έως 3.000 στροφές (γρήγορη ροπή κίνησης), πετονιά από 0,25-0,28 mm, μικρές και ανθεκτικές παραμάνες και επιλογή του κατάλληλου ζωντανού ή τεχνητού δολώματος.

Για τη συρτή από βάρκα ο εξοπλισμός είναι ο ίδιος, με μόνες αλλαγές το καλάμι μικρότερου μεγέθους από αυτό του spinning και στον μηχανισμό που πρέπει να κυμαίνεται από 3.000 έως 4.000 στροφές. Άλλοι τρόποι αλιείας του συγκεκριμένου ψαριού είναι και το παραγάδι (με ζωντανό ή νεκρό δόλωμα), το πυροφάνι και το καμάκι τη νύχτα, καθώς και το πεταχτάρι (με ζωντανό δόλωμα) που γίνεται κυρίως από λιμάνια, διαύλους και κυματοθραύστες.

Μια συμβουλή για τους ψαράδες είναι και η επιλογή διαφορετικών ψαρότοπων κατά τη διάρκεια μιας αλιευτικής ημέρας. Με 4-5 επαναλαμβανόμενες ρήψεις σε κάθε επιλεγμένη περιοχή, αυξάνεται κατά πολύ η πιθανότητα να «ξεγελαστούν» τα λαβράκια και να πιαστούν περισσότερα.

Δόλωμα… ζωντανό, νεκρό ή τεχνητό

Η αλήθεια είναι πως η επιλογή του δολώματος εξαρτάται πάντα και από τη μέθοδο ψαρέματος. Για παράδειγμα, για συρτή από βάρκα, η επιλογή ενός ζωντανού δολώματος, όπως η γαρίδα ή η σαρδέλα, αποδεικνύεται πολύ αποδοτική. Όσον αφορά το λαβράκι, όμως, που αποτελεί έναν λαίμαργο, σαρκοφάγο κάτοικο του βυθού, το ζωντανό δόλωμα είναι άκρως ελκυστικό. Ζωντανό μαριδάκι, φρίσσα, καλόγρια, καραβιδάκι, μικροί κέφαλοι και σπάροι αποτελούν εξαιρετικούς… μεζέδες για το λαβράκι που, όμως, όπως προαναφέραμε, δεν τσιμπά τόσο εύκολα. Νεκρά δολώματα χρησιμοποιούνται συνήθως στο παραγάδι, ενώ η χρήση τεχνητών δολωμάτων θέλει προσοχή, καθώς πολλές φορές αποτελούν μία ακριβή λύση για τον ψαρά, ο οποίος τελικά παρασύρεται από την ποικιλία των τύπων και των χρωμάτων χωρίς, όμως, να έχουν στην ουσία κάποιο πλεονέκτημα. Από την άλλη, ένα τεχνητό δόλωμα έχει μεγάλη διάρκεια ζωής και οι ψαράδες… δένονται αλιευτικά μαζί τους, αποκτώντας χρόνο με τον χρόνο ολοένα και περισσότερους οπαδούς. Η χρήση σκουλικιών ως δόλωμα για να βγάλεις λαβράκια δεν θεωρείται η πλέον κατάλληλη και αποδοτική.

Λίγα λόγια για το λαβράκι

Με καταγωγή από την οικογένεια των μορονίδων (Dicentachus labrax), το λαβράκι ζει μέχρι και τα 15 χρόνια, ενώ φτάνει σε μήκος τα 40 – 65 εκατοστά και τα 5 – 7 κιλά βάρος. Έχει ασημί χρώμα με μικρά μαύρα στίγματα και δύο χαρακτηριστικά πτερύγια στη ράχη του. «Κολυμπά» σε παράκτια νερά και μπορεί να φτάσει μέχρι και τα 100 μέτρα βάθος, ενώ συναντάται σε όλη τη Μεσόγειο, τον Ατλαντικό, αλλά και τη Μαύρη θάλασσα. Πλούσιο σε Ω3 λιπαρά, που του δίνουν μία ξεχωριστή γεύση, το λαβράκι χρησιμοποιείται κατά κόρον στην ελληνική και όχι μόνο διατροφή.