Πέρδικα: Λεβέντικο κυνήγι για… μερακλήδες

Το κυνήγι της πέρδικας, σύμφωνα με τους κυνηγούς, είναι ένα λεβέντικο κυνήγι και συνάμα μοναχικό, καθώς μοναδική συντροφιά είναι ο σκύλος. Η πέρδικα έχει το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό ότι ζει στο έδαφος και δεν την κυνηγάς σε ομάδες, αλλά πρέπει να κοπιάσεις για να τη βρεις. Με λίγα λόγια, ο κυνηγός πρέπει να διαθέτει… πόδια, καλή φυσική κατάσταση και αντοχές, αφού μπορεί να χρειαστεί να διαβεί ακόμα και απόκρημνα μέρη για να τη βρει. Δεν είναι ένα εύκολο κυνήγι, αλλά παρ’ όλα αυτά, η πέρδικα, είτε αυτή είναι η ορεινή είτε η νησιώτικη, αποτελεί το αγαπημένο θήραμα των Ελλήνων κυνηγών.

Πρόκειται για ένα θήραμα που ο κυνηγός δεν το συναντά μέσα στο δάσος. Πρέπει να πάει στο σπίτι της, στον βιότοπό της, ο οποίος δεν είναι εύκολα προσβάσιμος. Και αυτό γιατί η πέρδικα προτιμά ξηρές και άγονες περιοχές με βραχώδεις πλαγιές, μικρή χλόη και θάμνους.

Για τους… μερακλήδες του είδους, μπορεί να θεωρείται ένα από τα δύσκολα κυνήγια, αλλά προσφέρει μεγάλη ικανοποίηση. Οι περισσότεροι κυνηγοί, που πάνε για πέρδικα, δεν κυνηγάνε για την κάρπωση, αλλά για την ευχαρίστηση που προσφέρει. Ευχαρίστηση που νιώθουν ακόμα και όταν παρακολουθούν τον σκύλο τους να ψάχνει τις πέρδικες, να τον βλέπουν να τις… σηκώνει και να τις φέρνει ή αλλιώς να τις φερμάρει. Γι’ αυτούς η ευχαρίστηση δεν περιορίζεται μόνο στο να γεμίσει η σακούλα τους, καθώς πολλοί είναι εκείνοι μπορεί να βρουν πέρδικα και να μη σηκώσουν το τουφέκι τους, αλλά να περιοριστούν –που λέει ο λόγος– σε μια αναμνηστική φωτογραφία.

Πότε ξεκινά και πού θα βρούμε πέρδικα

Ένας από τους αγαπημένους προορισμούς των κυνηγών για την ορεινή πέρδικα είναι η Ήπειρος, που το ανάγλυφο της περιοχής ενδείκνυται για το κυνήγι της. Όμως, γενικά πέρδικα υπάρχει παντού. Από τη Στερεά Ελλάδα μέχρι τη Μακεδονία και από την Πελοπόννησο μέχρι τη Θράκη. Αντίστοιχα, αυτοί που επιλέγουν τη νησιώτικη πέρδικα θα την εντοπίσουν στα νησιά του Αιγαίου, την Κρήτη και την Ανατολική Θράκη. Απαντάται ακόμη και σε άλλες περιοχές της χώρας, όπου εισάγεται τεχνικά.

Το κυνήγι της πέρδικας ξεκινά την 1η Οκτώβρη και ολοκληρώνεται στις 15 Δεκέμβρη. Τον Δεκέμβρη, μάλιστα, το κυνήγι της καθίσταται ακόμη δυσκολότερο, αφού ένας κυνηγός έχει να αντιμετωπίσει τα άσχημα καιρικά φαινόμενα (χιόνι κ.λπ.), που δυσκολεύουν την πρόσβαση σε υψόμετρα 1.500 και 2.000 μέτρων. Παράλληλα, το κυνήγι της πέρδικας μειώνεται κατά πολύ ημερολογιακά, αν υπολογίσει κανείς ότι η θήρευσή της έχει οριστεί μόνο για τρεις ημέρες, Τετάρτη, Σάββατο και Κυριακή. Να σημειωθεί ότι ο επιτρεπόμενος αριθμός κάρπωσης ανά κυνηγό της ορεινής πέρδικας ή πετροπέρδικας είναι δύο και της νησιώτικης τέσσερις.

Τα χαρακτηριστικά του θηράματος

Η πέρδικα είναι ένα πτηνό με ευρεία εξάπλωση στη χώρα μας. Σύμφωνα με τις τελευταίες καταμετρήσεις, φτάνει τα 100.000 αναπαραγωγικά ζευγάρια σε όλη την Ελλάδα. Συναντάμε δύο είδη πέρδικας στη χώρα, την ορεινή ή πετροπέρδικα (alectoris graeca) και τη νησιώτικη (alectoris chukar). Τα δύο είδη μοιάζουν πάρα πολύ μεταξύ τους. Η νησιώτικη έχει μήκος 35 εκατοστά, ζυγίζει κάτι λιγότερο από ένα κιλό (900 γρ.) και η φωνή της μοιάζει με κακάρισμα κότας. Η ράχη της είναι καστανόγκριζη και έχει λίγες, αλλά ζωηρές φαρδιές ραβδώσεις στα πλευρά. Χαρακτηριστικό της είναι η μαύρη ράβδωση στο κεφάλι, που πίσω από το μάτι στενεύει και γίνεται διακεκομμένη.

Η ορεινή ή πετροπέρδικα έχει μήκος 32-35 εκατοστά και βάρος 600-900 γραμμάρια. Το πάνω μέρος του σώματος, το κεφάλι και το στήθος, είναι σταχτόχρωμα. Οι παρειές και το μπροστινό τμήμα του λαιμού περιβάλλονται από μία πολύ χαρακτηριστική μαύρη λωρίδα, που αρχίζει πάνω από το ράμφος και κατεβαίνει προς τον λαιμό, γνωστό ως περιλαίμιο. Σημείο για να διακρίνει εύκολα ο κυνηγός το είδος, είναι ο λαιμός, ο οποίος στην ορεινή είναι λευκός, ενώ στη νησιωτική έχει μια μπεζ απόχρωση.

Δέκα χρόνια προστασία στη «Νήσο» Πιτσιδίων Δήμου Φαιστού

Μέχρι τις 31 Μάρτη του 2026 απαγορεύεται το κυνήγι όλων των θηραμάτων σε έκταση 3.901,4 στρεμμάτων στην περιοχή «Νήσου» Πιτσιδίων Δήμου Φαιστού, με απόφαση της ΓΓ της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Κρήτης. Η απόφαση αυτή ελήφθη μετά από εισήγηση της Διεύθυνσης Δασών Ηρακλείου, για την προστασία και την ανάπτυξη της πανίδας και τον φυσικό εμπλουτισμό των γειτονικών κυνηγετικών περιοχών. Συγκεκριμένα, η έκταση απαγόρευσης αρχίζει από τον οικισμό Καλαμάκι, ακολουθεί ανατολικά δρόμο νοτίως και παράλληλα του «σφακορύακου» μέχρι να φτάσει στον οικισμό Πιτσιδίων. Στη συνέχεια, ακολουθεί τον κεντρικό δρόμο μέχρι τα Μάταλα και ακολουθώντας την ακτογραμμή με κατεύθυνση βόρεια, φτάνει νοτίως του οικισμού Καλαμάκι, από όπου και ξεκίνησε.

Ο δεκάλογος για ασφαλή χρήση του όπλου

Ένας κυνηγός δεν χρειάζεται να είναι μόνο δεινός σκοπευτής για να καταφέρει να… χτυπήσει το θήραμα, τριχωτό ή πτηνό, για το οποίο έχει ξεκινήσει. Χρειάζεται εκτός από το να αποφεύγει τους κινδύνους που η ίδια η φύση εγκυμονεί, να χρησιμοποιεί το βασικό του εργαλείο, το όπλο του, με σύνεση. Παρακάτω παραθέτουμε έναν δεκάλογο για την ασφαλή χρήση του όπλου, όπως αυτόν τον… αλιεύσαμε από επίσημες ιστοσελίδες Κυνηγετικών Ομοσπονδιών:

• Κάθε φορά που αγγίζουμε ένα όπλο να θεωρούμε ότι είναι γεμάτο.
• Όταν έχουμε στα χέρια μας όπλο, ελέγχουμε διαρκώς πού κοιτάζει η κάνη του. Κρατάμε το όπλο στιβαρά με τα χέρια μας και ασφαλισμένο μέχρι τη στιγμή που είμαστε έτοιμοι να πυροβολήσουμε. Ποτέ δεν ακουμπάμε το δάκτυλο στη σκανδάλη, παρά μόνο τη στιγμή που ετοιμαζόμαστε να πυροβολήσουμε.
• Πριν πυροβολήσουμε, αναγνωρίζουμε τον στόχο και σιγουρευόμαστε ότι δεν υπάρχει τίποτε από πίσω στην απόσταση του μέγιστου βεληνεκούς. Είμαστε σίγουροι ότι αναγνωρίζουμε τα θηρεύσιμα θηράματα, αλλιώς δεν λεγόμαστε κυνηγοί.
• Ελέγχουμε πάντα την κάνη και τη βάση, ώστε να μην υπάρχουν ξένα σώματα και χρησιμοποιούμε πάντα τα κατάλληλα πυρομαχικά.
• Όταν δεν χρησιμοποιούμε το όπλο μας, φροντίζουμε πάντα να είναι άδειο και ανοιχτό, «σπασμένο» αν είναι αρθρωτό και με ανοιχτό το κλείστρο, αν είναι καραμπίνα. Το όπλο μεταφέρεται από και προς τον κυνηγότοπο άδειο και μέσα σε θήκη.
• Ποτέ δεν σκοπεύουμε κάτι που δεν προτιθέμεθα να πυροβολήσουμε. Δεν παίζουμε ποτέ με το όπλο.
• Ποτέ δεν περνάμε φράχτες και δεν δρασκελίζουμε χαντάκια με το όπλο γεμάτο. Ποτέ δεν τραβάμε το όπλο, πιάνοντάς το από το στόμιο της κάνης.
• Ποτέ δεν ρίχνουμε μονόβολο σε επίπεδη σκληρή επιφάνεια. Όταν εξασκούμαστε στη σκοποβολή, είμαστε σίγουροι για τον ασφαλή τερματισμό της βολής μας πίσω από τον στόχο.
• Φυλάσσουμε πάντα τα όπλα και τα πυρομαχικά σε θέσεις που δεν μπορούν να έχουν πρόσβαση παιδιά και ανεύθυνοι ενήλικες.
• Ποτέ δεν κάνουμε χρήση οινοπνευματωδών πριν ή κατά τη διάρκεια του κυνηγιού και της σκοποβολής.

Πιάστηκαν στη… φάκα για λαθροθηρία λαγού

Ο νόμος… ιδιότητες δεν κοιτά. Έτσι τουλάχιστον αποδείχτηκε στην περίπτωση ενός προέδρου κυνηγητικού συλλόγου και ενός αστυνομικού, οι οποίοι πιάστηκαν από τις αρμόδιες αρχές για λαθροθηρία.

Συγκεκριμένα, μετά από πληροφορίες που είχε η Ομοσπονδιακή Θηροφυλακή Λασιθίου ότι στην περιοχή Χαμέτουλο Ζήρου Σητείας ασκείται παράνομη θήρα και με τη βοήθεια των θηροφυλάκων του Κυνηγετικού Συλλόγου Ιεράπετρας και Αγίου Νικολάου εντοπίστηκαν τρία άτομα να θηρεύουν λαγούς. Στον έλεγχο που διενεργήθηκε διαπιστώθηκε ότι ο ένας εκ των τριών ήταν ο πρόεδρος Κυνηγετικού Συλλόγου της Κρήτης. Στο αυτοκίνητό τους βρέθηκαν επτά λαγοί, δύο καραμπίνες, δύο φυσιγγιοθήκες, 48 πλήρη φυσίγγια, καθώς και τρεις κυνηγετικοί σάκοι. Να σημειωθεί ότι ο νόμος ορίζει έναν λαγό κατά άτομο στην έξοδο. Και τα τρία άτομα παραπέμφθηκαν στον εισαγγελέα για την αυτόφωρη διαδικασία, όπου ορίστηκε δικάσιμος για τις 10 Οκτώβρη 2016.

Αντίστοιχα, στη Ρόδο και συγκεκριμένα στην περιοχή Ίστριου, θηροφύλακες προχώρησαν στη σύλληψη ενός πρώην αστυνομικού, στην κατοχή του οποίου βρέθηκε καραμπίνα με αυτοσχέδιο σιγαστήρα.

Ανθή Γεωργίου